Kula İlçesi

           İlçenin kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemektedir. Eski yerleşimlerden birisi olabileceği varsayılmaktadır. Antik kaynaklarda Koloe, Opsuikion, Clanudda, Katake, Kamene (Yanık Diyar) olarak bilinmektedir. Şehrin ilk sakinlerinin Lidyalılar, daha sonra Persler, Büyük İskender, Romalılar, Bizanslılar olduğu ileri sürülse de bunu belgeleyen bir kent yapılaşması tespit edilmemiştir. Germiyanoğulları Beyliği ile birlikte yöre Türk yönetimine girmiştir. 1410 yılında Osmanlı yönetimine bağlanan Kula Osmanlı döneminde önemli bir sanayi ve ticaret merkezi olmuştur.

          Kula İlçesi, Manisa İli’ne 128 km. uzaklıkta olup, yüzölçümü 920 km2 ve denizden yüksekliği ise 720 m. olan bir yerleşim yeridir. Kuzeyde Demirci ve Selendi batıda Salihli, güneyde Alaşehir, doğuda da Uşak İli’yle sınırlandırılmıştır.,

          İlçenin yer aldığı toprak parçası, üçüncü jeolojik zaman sonunda meydana gelen faylarla beliren volkanik dağlarla örtülüdür. Bu volkanik tepeler, Kula Platosu üzerinde yaklaşık 50-60 kadar püskürme merkezleriyle değişik bir görüntü vermektedir. Kula’ya Katakekaumene (Yanık Yöre) denmesinin nedeni de budur. Yer yer küçük dağlar ve küçük ovalar vardır

          İlçe topraklarından geçen en önemli akarsu Gediz Nehri’dir. İlçenin iklimi genel olarak, İç Batı Anadolu iklimine yeni karasal iklim karakterine yakındır. Kula topraklarından çıkıp, batıda Salihli topraklarına gidildiği an iklim hissedilir derecede farklıdır.

          İlçe, 1997 nüfus sayımına göre 48.809 nüfusa sahiptir. Bu nüfusun 28.422’si köylerde ve kasabalarda. 20.387’si ilçe merkezinde yaşamaktadır. İlçenin kırsal kesiminde nüfus, 2 kasaba ve 48 köyde toplanmış durumdadır. İlçede kırsal kesimde yaşayan insanların çoğunluğu çiftçilikle uğraşırken % 25’de hayvancılıkla uğraşır. Şehir merkezinde ise; küçük esnaf ve sanatkarlar grubunun yanısıra dokumacılık tabakcılık (dericilik), ayakkabıcılık leblebicilik ve halı-kilim dokumacılığı gibi makinayla üretim yapan sanatlarla da uğraşmaktadırlar.

          İlçe’nin ekonomik durumu kırsal kesimde tarım ve hayvancılığa bağlıdır. Genel olarak tahıl, tütün, meyve, sebze ve baklagiller gibi tarım ürünlerini yetiştirirken küçük ve büyükbaş hayvancılığa da önem vermişlerdir.Son zamanlarda küçük esnaf ve sanatkarların yanısıra dokuma, dericilik, leblebicilik ayakkabıcılık ve halı dokumacılığı gibi makina ile üretim yapan sanayi kolları da çalışmalara başlamışlardır. İlçe’nin en önemli özelliklerinden birisi de turistik ve tarihi yerlerinin çok olmasıdır.

          İlçe; volkanları, tarihi evleri, kaplıcaları, peribacaları, camileri, Yunus Emre ve Tabduk Emre Türbeleriyle görülmeye ve tanınmaya değer bir beldedir. Kula evleri bugün sit alanı içine alınmıştır.

          Gediz Irmağı kıyısındaki "Acısu", turistik mesire yeri olduğu kadar, buradan çıkarılan maden suyu (soda) olarak da şişelenip, ülke geneline satılmaktadır. Emir Hamamları, 50-60 derece sıcak suyu ile sıhhi bir tedavi merkezidir.